Filmowy WeeKenD- "Kosogłos. Część I"

Spójrz za siebie i zobacz, czy nie jesteś ocenzurowany na śmierć. Boisz się? Lęk i strach nic tu nie da. Powinieneś już wiedzieć, że przed polityką nie da się uciec. Jeśli spróbujesz, poniesiesz konsekwencje. Jakie one będą, tego nikt nie wie. Zobacz jak życie człowieka, jest nic nie warte w imię rozgrywki najsilniejszych...

 Któż nie słyszał o trylogii "Igrzysk śmierci" i o filmach z nią związanymi. Suzanne Colins stwarza w swoich pozycjach świat, gdzie liczy się tylko rozrywka. Jako autorka książki wiele zyskała dzięki premierze filmu. Dzięki niej stała się sławna,podziwiana i przede wszystkim czytelnicy na całym świecie ją pokochali. Mnie nie dane było (póki co) przeczytać jej trylogii, aczkolwiek nic na tym nie straciłam. Dzięki "dużemu" ekranowi, mimo wszystko, poznałam losy Katniss, dziewczyna biorącej udział w Głodowych Igrzyskach. Niewinność  dziewczyny i jej zadziorność, postrzegamy w wcześniejszych ekranizacjach, aczkolwiek dzisiaj jednak, chce powiedzieć kilka słów na temat trzeciej części, a mianowicie Kosogłosa.

W tej części widzowie patrzą na Panem, odkrywając świat Katniss, przez pryzmat wojny z rządem. Znajdująca się w dystrykcie 13, dziewczyna odkrywa, że została oszukana. Za szansę daną jej przez rząd, Katniss straciła swego wiernego przyjaciela, Peeta. Ona chce go odnaleźć. Jest jednak ważny powód, dla którego Katniss tego nie robi. Ludzkość potrzebuje jej żywej. By zdołać przeciwstawić się złemu prezydentowi Snow, Katniss musi pokazać wielką siłę. Buntownicy wybrali ją jako swego Kosogłosa. Lecz czy dziewczyna temu podoła? Czy stanie się godnym przywódcą buntu?

 Dla Igrzysk śmierci miałam wiele miejsca w sercu, ponieważ jeszcze nigdy nie oglądałam aż takiej parodii, jak ta.  Jak dla mnie cała sceneria jest dość w dobrym usposobieniu, aczkolwiek niekiedy miałam odczucia, iż film nieco jest naciągany. Jeśli chodzi o Kosogłosa, przyznam, że uczucie to się spotęgowało. Nigdy jeszcze nie odczułam aż tak wielkiego rozczarowania, jak po tej ekranizacji. Tyle się mówiło o tym filmie i o jego świetności, a tym czasem okazał się  tandetny.
 Zacznijmy od głównej bohaterki. Przez cały czas miałam wrażenie, że grająca główną bohaterkę,Jennifer Lawrence, przez cały film grała sztucznie. Miałam wrażenie, iż tak na prawdę zmuszono ją do tego filmu, niżeli robiła to z przyjemnością. Do tego mamy jeszcze jej postać, która była szkaradna. Dziewczyna z pięknej osoby, zmieniła się nie do poznania. Mój chłopak gdy ją zobaczył w Kosogłosie, spytał się mnie, czy to na pewno ta sama autorka. Nie wiem co się stało Jennifer, aczkolwiek to nic dobrego.

Wielkim minusem (i to nie tylko chyba dla mnie), jest marne zakończenie filmu. Powiedzcie mi, kto kończy film w połowie?! No kto?! Ja rozumiem iż miał być to efekt zamierzony, ponieważ jak wiadomo, więcej ludzi pójdzie na część II, aczkolwiek to lekka przesada. Taki splot akcji mnie rozbroił kompletnie. Ponadto też, na niekorzyść filmu działa jego barwa. Ciągle mamy w nim do czynienia, z ciemnymi kolorami i z brakiem jakiejkolwiek perspektywy szczęścia. Wiem, iż jest to idealne odzwierciedlenie panującego nastroju w Panem, aczkolwiek dla oglądającego, staje się to nudne.

 Oczywiście obok minusów, są również plusy. Należą do nich m.in. dobry dobór pozostałych aktorów (oprócz oczywiście Jennifer), autentyczność uczuć i poczucie bliższego podobieństwa z książką. Film jest również ciekawy oraz efektywnie przedstawiony. Towarzyszące mu efekty specjalne, oraz ukazanie przyszłości, jest nader realistyczne. Myślę, że identyczną wizję miała autorka. Pomimo wszystkich minusów, mam chęć na następną część Kosogłosa. Czy obejrzę ten film, to zależy wyłącznie od mego humoru i również tego, jak zostanie on rozreklamowany! Choć reklama to nie wszystko, a przekonałam się o tym oglądając Kosogłosa...